Ta niezwykle trwała technika ozdabiania ścian i posadzek, w czasach PRL była często używana przy dekoracjach miejsc usługowych takich jak baseny, kina czy sklepy i zapisała się w pamięci mieszkańców jako stały element krajobrazu miasta. Dzięki działaniom "Mozaik szczecińskich", czyli Joanny Olszowskiej i Sabiny Wacławczyk, a także naszego stowarzyszenia, szczecińskie mozaiki stały się niejako nowym miejskim produktem turystycznym, stanowiąc popularny i powszechnie docierający nośnik informacji i idei. Nasze długofalowe działanie polega na tworzeniu mozaik w przestrzeni publicznej, powstających w dialogu z odbiorcami, przy ich wsparciu, stając się kontekstem dla lokalnych kwestii jak korzystanie z miejskich przestrzeni, historia czy pamięć.